Waar ben je dankbaar voor

Zo’n twee jaar geleden ben ik begonnen om elke dag op een briefje te schrijven waar ik dankbaar voor ben. Hoewel ik al veel vaker over het nut van dankbaarheidsdagboeken en dergelijke gelezen en gehoord had, had ik mezelf nog niet eerder gezien als iemand die daaraan meedeed. Dagboeken associeerde ik met mijn schrijfsels als tiener en student, toen ik me nou niet bepaald beter ging voelen als ik iets had opgeschreven. Deze keer vormde dit schrijven onderdeel van een challenge en deed ik het samen met mijn nieuwe liefde.

De briefjes bewaarde ik opgevouwen in een glazen weckpot die een ereplaats kreeg in de kast. En ja, er waren heus dagen dat het nog niet meeviel om iets te bedenken waarvoor ik dankbaar was. Dagen waarop het moeite kostte om mijn aandacht te verleggen van het gedoe van dat moment en stil te staan bij wat er wél goed was: een dak boven mijn hoofd, een volle koelkast, de liefde van mijn kinderen en van mijn partner. Het voelde soms zo gezocht, zo kunstmatig. En toch, als ik ze nu zo opschrijf, voel ik juist ook de grote dankbaarheid voor die ogenschijnlijk kleine en vanzelfsprekende dingen.

In de loop van de zomer bleek de weckpot te klein: stroomde letterlijk over van dankbaarheid. Er kwam een grotere glazen vaas waar ik dagelijks mijn bijdrage instopte. Het gaf me een heel rijk gevoel dat ik mijn dankbaarheid zo zichtbaar en tastbaar in huis had. Nog een reden om dankbaar te zijn. Ik merkte sowieso dat het makkelijker werd om dingen te benoemen waar ik dankbaar voor was. Dat mijn kleine briefje niet altijd groot genoeg was.

Op oudejaarsdag heb ik alle briefjes uit de grote vaas gehaald, ze op tafel uitgestort. Het jaar samengevat in een kleurrijke berg dankbaarheid. Die – als ik het hele jaar minder had opgelet, minder had bijgehouden – zo maar had kunnen verdwijnen onder het hoopje minder fijne dingen. Ons voor overleving gebouwde brein is namelijk gericht op slechte ervaringen: daar moet je zo snel mogelijk naar handelen (vechten of vluchten). Goede ervaringen maken daarvoor veel minder indruk. We zijn als mens daardoor best goed in overleven, alleen wat minder goed in gelukkig zijn. En daarover in een ander blog meer.

Ik heb de briefjes van vorig jaar allemaal weer opgevouwen en in de kleinere weckpot gestopt. Ze zijn te mooi mooi om weg te gooien, deze kleurige getuigenis van een jaar waar ik dankbaar voor was. De gewoonte waar ik anderhalf jaar geleden met enige schroom en scepsis aan begon, is inmiddels niet meer weg te denken uit mijn dagelijkse routine. Ik vind het fijn om stil te staan bij waar ik dankbaar voor kan zijn. En ik heb gemerkt dat ik me over de hele linie beter voel én beter bestand tegen tegenslagen en hindernissen die op mijn weg komen. Omdat ik ervoor kies mijn aandacht te richten op wat wél goed gaat, ben ik ook beter in staat oplossingen te bedenken voor wat minder gaat. En ook dat heeft alles te maken met de werking van het brein.

Ik daag je uit!

Schrijf een maand lang elke avond minstens drie dingen op waarvoor je die dag dankbaar bent. Grote dingen, kleine dingen, het maakt niet uit. Wees oprecht nieuwsgierig naar wat dit je brengt. En deel je ervaringen hieronder.

Drie tips om het vol te houden

* neem een apart schrift of gebruik losse (gekleurde) blaadjes die je in een (glazen) vaas bewaart – maak er in ieder geval iets moois van voor jezelf

* vind een maatje om de uitdaging samen mee te doen – misschien willen jullie je briefje wel elke dag aan elkaar voorlezen

* schrijf elke avond op een vast moment – dat kan een vast tijdstip zijn (zet een herinnering in je telefoon!) of onderdeel van je avondritueel (na het tandenpoetsen bijvoorbeeld)

Ik wens je veel plezier!